Gün batımından, şafağa!...
Eylül akþamlarýný bilirsiniz, insanýn bunalýma girmesine neden olur, kara kara düþünürsün,
Gecesinde; yüreðindeki sýkýntýsý seni uyutmaz.
Aþkýmýn derdi omuzlarýmda, derin endiþe veriyor, vefasýz sevgilinin karþýsýnda dayanmayý, katlanmayý,
Bir farz bildim, diþimi sýktým ele avuca sýðmayan ilgisizliðine,
O kadar çaba harcadým, gelgelelim bir arpa boyu yol gitmiþim, beni hep üzdü, her zaman kapýsýndan boþ döndürdü!....
Zorlu zaman, dayanabilmek için metanet duasý ediyorum, kabul olur mu bilmem!
Karþýsýndaki insaný sevmezse, onun sözlerini de sevmez.
Oysa ne çok sevmiþtim onu, gülüþünü, bakýþlarýný, gamzelerindeki gizemi!..
Gölgeleri bile, yanaðýndaki gamzesi gibi, çið damlalarýný anýmsatýr ve unutmam, unutamam.
Kader aslýnda bizi hep doðru yere getirir, fakýnda olamayýz,
Kaderimin çizgisini deðiþtirmesini istemem, benim yolum belli, har yaný uçurum olsa da,
Sevgiliye, aþka açýlýyor kapýsý.
Ýyidir aslýnda;
Açýlmasýnda tutku vardýr,umut hasatlý bir þeydir, hayal dünyasý vardýr.
Aþkýn zamaný yoktur dersin, Ýlk defa suyun üstünde yürür gibi olursun, ya da hissettiðin,
Fýrtýnanýn ortasýnda tatlý bir meltem esintisi gibi...
Afroditin kendisi yer yüzüne inmiþ gibi düþünürsün. Arzularýný okuyup onlarý tatmin
Etmek istersin.
Yani aþk acýdýr, güzellik deðildir.
Diyorum ki ; kaderin bizi bir araya getirmesinin bir nedeni olmalý! Karþý cephelerdeyken, bambaþka Þeyler isterken, o çýkýp geliyor karþýna yumuþak sesiyle, ve kalbinin derinliklerine inmeyi baþarýyor...
Onu görünce gözlerime inanamadým, ruhumda dehþetli bir sarsýntý hissettim, insan ummadýðý bir Manzarayla karþýlaþýnca, oluyor, deli-dolu birisi!..
Bu günü göremeyeceðimizi zannediyoruz; ama yanýlýyoruz, yaþayýnca anlýyoruz.
Hayatýnda öyle bir an geliyor, dönüp bakýyorsun, en son neye piþman oldum!
Her hangi bir gerçekliði ret edebilme yeteneðim var tabi; ama olmuyor!...
Gülüþünün nelere mal olduðunu bilmiyor, nereden bilecek ki?..
Dünya büyük olsada, her daim yüreðine sýðan dertlerinden kaçamazsýn, neredeysen, oraya, seninle Gelir...
Görünen oki!
Bir güzel sevdadýr baþýmdaki, mevsim sonbahar.
Yüreðim dertlidir, özlemim se çok!...
Eylül akþamlarý bilirsiniz iþte; her zamanki gibi,
Sigaranýn birini bitirmeden ötekini yakarsýn,
Yoðun bir hüzün çöker, her þeye...
O güzel gülümsemesi gelince akla, beni alýr götür bilmem nerelere!
Zemheride baþlar hüzünlerim, sürer gider, gün batýmýndan, þafaða!...
Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.