YA SABIR EY YARADA' NIM!
1966... Ýlkokul öðrencisiyiz. ODTÜ’ye aðaç dikmeye gidiyoruz.
2017... Ülke aðaca, kuþa, insana düþman hoyrat bir kavmin, barbarlarýn istilasý altýnda.
O barbarlar dün gece, 51 yýl önce diktiklerimiz de dahil, ODTÜ’nün aðaçlarýný kestiler, ormaný yok ettiler.
Sabýr, kurtuIuþun anahtarýdýr.
Sabýr, aðrýIarý dindiren acý bir ot gibidir. Hem can yakar hem de tedavi eder.
ÇaIýnan her kapý açýIsaydý, ümidin, sabrýn ve isteðin derecesi anIaþýImazdý.
SabýrIý oIun, zira buIutIar aðIamasa, yeþiIIikIer nasýI güIebiIir?
Sabýr öyIe bir iptir ki; sen kopacak sanýrsýn, o gittikçe güçIenir. Sen bitecek sanýrsýn, o gittikçe çoðaIýr.
Tanrý yüz binIerce kimya yarattý ama insan sabýr gibi bir kimya görmedi.
TesbihIerin ruhu sabýrdý
Sabýr Taþý bile çatlamýþken içinde taþýdýklarýnýn aðýrlýðýyla.
Etten kemikten duygudan ruhtan yarattýðýn
Ýnsan oðlu daha ne kadar
Sabredebilir daðlar kadar dertlerin aðýrlýðýna.
Bizi daha fazla sabýr ve isyankarlýk duygularýyla
Sýnama ey Rabbim!
(Þu Genç Öðrencilerin yüzlerindeki ilahi güzelliði tertemiz kýlýk kýyafeti ruhlarýndan taþan öpülesi
Yurt sevgisini sanýrým görebilenleri çýkabilir içinde bulunduðumuz çýlgýn görüntülere raðmen.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
DEVRİM DENİZERİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.