ARAKAN
Ha sustu ha susacak akýl kesmiyor bende,
Yaza yaza mürekkepler kurudu kalemde,
Ýlgi mi yok, alaka, sanki dertler yok gidende,
Hala Arakan derim, bürünürüm ben derde.
Milletler sözde birleþmiþ, özde ise yaban,
Zýtlýk mý iþte zýtlýk, müslümandýr Arakan.
Karþýdaki oldu mu, üç maymun deli divan,
Milletler mi birleþmiþ, o sadece yalan.
Düþünürüm soyutça, somuta varýr mýyým?
Vicdanýmý yoklarým, bugün Arakan’ lýyým.
Göçler daðlarý aþtý, ölüm de týklým týklým,
Bir millet yok edilir, bunun adý soykýrým.
Buðz imanýn þubesi, elden birþey gelmiyor,
Gel ey, gönül kuralým, vicdan kardeþlik diyor.
Arakan bu ne haldir, dünya nere gidiyor?
Ýnsanlýk öldü derler bir taraf kan aðlýyor.
Ýrfan Yýldýrým Çevik
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfan Yıldırım Çevik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.