Sen gittin de

Sen gittin de Efendim dünya aniden durdu
Bilal Habesin ezan okuyamaz oldu
Okumak isteyince gözyaþlari sel olurdu
Sen gittin de bahçende güllerin kokmaz oldu

Sen gittin de Efendim bulutlar matem doldu
Fatýmatüz Zehran hicran ateþiyle kavruldu
Altý ay sonra ölüm yoluna pusu kurdu
Sen gittin de dunyada baharlar hazan oldu

Sen gittin de Efendim yer ve gök aglar oldu
Ebubekirin ise can evinden vuruldu
Yüreði yandi yandi köze döndü kavruldu
Sen gittin de bülbüller güllere þakimaz oldu

Sen gittin de Efendim alem hüzne garkoldu
Aiþen ayrýlýðýn acýsýyla yoðruldu
O daha Sana doymadan ayrýlýk kaderi oldu
Sen gittin de kainat mutluluðu unuttu

Sen gittin de Efendim bahar sonbahar oldu
Ömerin yüreðinden mýzrak yedi mahfoldu
Kavusma arzusuyla ömrünü doldurdu
Sen gittin de alemler kederlere boðuldu

Sen gittin de Efendim göðün rengi bozuldu
Alin dönersin diye yollara bakar oldu
O canýný mübarek avuçlarýna koymustu
Sen gittin de yýldýzlar gülmeyi bile unuttu

Sen gittin de Efendim ümmet periþan oldu
Kefere ümmetinin boynunu zalimce vurdu
Ümmet kendi icinde parçalanmaya durdu
Efendim sav Sen gittin su aleme olanlar oldu ne yazik ki olanlar oldu
Sosyal Medyada Paylaşın: