büyük umutlar ektiðin küçük adamlar nasýl taþýr dað kadar bir yükü nasýl n/isyanýn kor alevinde h’arlanmýþ hangi söz söndürebilir yanan bir baðrý hangi vicdan lal bir ahý hangi kefen örtebilir bir kundaðý
bu kan’sýzan þehirler gayyasýnda göðü çalýnmýþ güneþin çocuðu dilimizi kanatan kalbimizi kanýrtan bu kýsalan yollar sönen güneþ, solan gün bu putlar, bu mabed kimin?
oy sa ki yýkýlmadan, elif gibi… sökmeliydik þ’afak/tan önce içimizde/kini fýrat boylarýnda asiye anzilha’da zeliha gibi setrolunmuþ Kaf Daðlarý ötesinde bir varmýþ bir yokmuþ deyi
nekahet devridir bu serencam ne vicdan sýzýsý, ne hicran yarasý aks ederken incir kuþlarýnýn sedasý mostar’da baðdat’ýn kara yazgýsý içimizde lâl küheylan n’azarý oy sa ki güneþten çalýnmýþ þu kýzýl þ’afak fon dipleyip içilen ömür bir kürek, bir kazma mesafesi soruyorken iblis arakan neresi, gazze neresi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mevlüt GÖZDE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.