Kitap

Biliyor musun çocuk, gelirken yolda,
Bir kitap gördüm periþan halde.
Sayfalarý yýrtýlmýþ kalmýþ yaðmurda.
Aðlýyordu iki gözü iki çeþme orada.
Eðildim aldým çamurun sildim.
Yapraklarýný teker teker düzelttim.
Yýrtýklarý çoktu üzülme dedim.
Seni bir güzel tamir ederim.
Kesti aðlamayý baktý yüzüme,
Dedi yýrtýklarýma sakýn üzülme.
Ben üzüldüm sanma kendime
Üzüntüm kýymetim bilmeyene.
Hediye diye verdiler fakat
Kýymetimi anlamadý dangalak.
Evirdi çevirdi baktý salak salak.
Buraya atýp gitti ahmak.
Bir bilseydi ne zorlukla yapýldým.
Baþtan baþlayayým bak anlatayým.
Ormanda yetiþen gür bir aðaçtým
Kestiler, gözümü fabrikada açtým.
Doðradýlar, türlü iþlemler yaptýlar.
Kazan kazan kaynattýlar, beyazlattýlar.
Ýnce ince sayfalar haline getirdiler.
Ýsmime kâðýt diye matbaaya verdiler.
O beyaz tenim üzerine yazdýlar.
Güzel güzel resimler çizdiler.
Sayfalarýmý bir araya getirdiler.
Çok güzel kitap oldu dediler.
Onlarýn tek arzularý vardý
Karanlýklar yok olsun.
Aydýnlýk beyinler olsun.
Bu dünyayý doldursun.
Bu idi onun arzusu
Sana getirdim onu.
Faydalan ondan oku
Budur iþin doðrusu.

Sosyal Medyada Paylaşın: