Gözlerinde meltem, Gözyaþlarýnda hüzün þarkýlarý var, Bakýnca gözlerine eririm, eririm yâr... Gözlerinde yýldýzlý kapkara geceler, Ya da masmavi denizler var. Gözlerinde bilmem ki, hangi sahillerin yosunlarý var? Götürür gözlerin beni, alýr götürür yâr... Baktýðý zaman ýlýk meltemi Götürür çiçekli nisan bahçelerine, Çimenler üzerinde yuvarlar... Bazen görürüm gözlerindeki ýþýltýlarda Çýlgýn akþamlarý, yakan geceleri... Bazen dingin bir deniz olur, hafif esen melteminde Bakýþlarýn okþarken beni... Bakýþlarýn okþarken beni, gözlerinde okurum Aþk hikâyelerini ve sevdiðim þiirleri... Gözlerin söyler, sevda þarkýlarýnýn En içten, en içlilerini... Kimi zaman sihirli bir halý alýr götürür beni Eriþilmez ufuklara, Bazen de gezdirir demir atmayan gemilerde Sürükler beni... Coþkun bakýþlarýnýn ummanlarýnda kaybolurum, Ya da bulurum, gizlice, bakan mâsum çocuk gözleri... Ah! Deðiþirsin sevdiðim, deðiþen mevsimler gibi. Öyle bakarsýn ki bazen, vurursun yerden yere beni, Ya da verirsin dünyalarý ve her þeyi... Saçlarýmý ve yüzümü býrakýrken okþayan rüzgârýna Kapalý gözlerimde açýlýr hýzla, zincirli, paslý, yasak kapýlar, Bir anda hýrçýn bir poyraz olur, savurup, döndürüp Dermansýz dizlerimin üzerine bükersin beni.. Kapanýr artýk bir bir o paslý, yasak kapýlar, Sesleri örselenmiþ yüreðimin çarpýntýlarýna karýþýr, Savurur, sarsar beni. Kaybolmuþ bir çocuk gibi olurum, Gecenin kâbuslarý gezinir yüreðimde, Gözlerim yemin eder, yalvarýr, kucaklar... Yeri gelir her þeyi bitirir Soran gözlerime cevapsýz bakýþlar, Daðýtýr, paramparça, tuz da buz... Yeri gelir yeniden baþlatýr, Daðýlan her zerremden bir filiz büyür yeniden... Ve bakýþlarýmýz öyle bir âný yakalar ki, Ne zincirli kapýlar kalýr, ne dünya, ne deli düþünceler... Yine alýr beni büyülü derinliklerine Alýr, alýr, alýr götürür beni... Alýr götürür beni...
(26 Nisan 2000 Ýst.)
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.