GÜZ

Güz
Tohumlar gizlendi toprakta gelince güz
Leylekler gidiyor birlikte baþlamýþ göç
Sahralar beslemez onlarý kaybolur yüz
Yürekler arasý baðlarý kurdurmaz öç.

Bað bozumunda parlar yediveren soylu
Gamzelerin yuvadýr huzur veren koylu
Gözlerimden filizlenir edalý boylu
Düþürmez hiç ellerinden sarmaþýk kollu

Kahra uçmaz göz görürken akýllý kiþi
Görür yurdu o mahþere çeviren iþi
Yýldýz kaysa ay tutulsa parlar güneþi
Yalnýz koymaz yar sevilen seven tek eþi

Olalým sýrt yasladýðýmýz koca dað
Kahraman aþkýmýz yaþatýr güzel çað
Kadir kýymet bilen kurar hep kopmaz bað
Sevdam susuz koyma sürekli gönle yað

Bal arým çiçek oldum beslen öz su sað
Aþkýmýz diri kalýr olsaydýk ilaç
Gül serdim ömre olsun aþkýma baðlaç.
Hala hiç unutmadým sevdiðim andaç

Güz ekin mevsimi gülüm dermeye bak.
Ufalaya ufalaya eritir fak
Aldatýldýk kayboldu hep nice kuþak.
Bize saadet lazým gel yârim kaçak


Abdullah Bedeloðlu

Sosyal Medyada Paylaşın: