yokluðumun ateþiyle kimileri yanarken,yoklugum ateþiyle, kimileri yaþýyor mutluluk rüzgarýyla. esen imbat, samyeli,poyraz ve de karayel peþinde býraktýðýn yapraklarýn hep yalnýz. öyle çok yoruldum ki, öyle çok yordun ki. hep peþinden koþarken mevsimler hep bahardý. düþtüðüm yerden baktým, mevsimler dönmüþ kýþa, öyle çok yorgunum ki, nefesinle soluklanmak istedim, öyle çok yorgunum ki, dizlerinde dinlenmek istiyordum. öyle çok yorgunum ki, bedeninde,teninde yýkanmak istiyordum, yoktun, sana git demedim ki. sana asla güle güle diyemem ki.
Sosyal Medyada Paylaşın:
atilla durukan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.