Kýrýk dökük bir peronda bekliyorum Özlenen ama gelmeyeni Ufukta Ne kara terenin çuf çuf sesi Ne de gri bir duman bulutu Kimse yok benden baþka Bu kýrýk dökük virane peronda Sanki saðým solum önüm arkam sobe demiþcesine Bir baþýmayým Dakikalar saatler geçiyor Lakin gözlerim hala boþluða bakýyor Belli ki gelmiyecek yine Belli ki bu bekleyiþler nafile Beklemek zor zanaat mirim Sabýr ister Bazen bir sigara içimi Bazen de bir ömür bitimi Ýçinde bitmeyen bir umut Ýnsana hiç bitmeyecekmiþ gibi gelen voltalar Dilinde hep ayný nakarat ’Bu gün gelicek biliyorum’ Ve gün bitiminde Hep ayný hüzün Eller cepte gözler ardýnda Ýstemeye istemeye Eve dönüþ Vel hasýlý kelam beklemek zor zanaat mirim Herkes bekleyemez öyle Beklemenin hakkýný veremez Ýçindeki umudu canlý tutup Dilinde ayný nakaratla Hep ayný sonla biten bir filmi izleyemez Zor iþtir beklemek Týpký yaþamak gibi Sevmek gibi Sevilmek gibi Bazen de unutmak gibi Senin anlayacaðýn mirim Beklemek zor zanaat Herkes beceremez Hakkýný veremez beklemenin Týpký aðlamak gibi..............
Sosyal Medyada Paylaşın:
BenSenO Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.