KIYMETİNİ BİLEMEDİK

Öyle bir aþkla baðlanmalýydý ki insanoðlu,
Baþka güzellere karþý gözüne perde inmeliydi.
Gündüz hayalinde gece ise düþünde,
Yalnýz onu görmeliydi.
Eline baþka el deðdiðinde ateþ tutmuþ gibi,
Yataðýna baþka insan girdiðinde,
Diken yutmuþ gibi hissetmeliydi.
Öyle bir aþkla baðlanmalýydý ki,
Yokluðunda aklýný yitirmeli,
Varlýðýnda ise eriyip kendini kaybetmeliydi.
Hiçbir þey hiçbir yakýnlýk,
Yüreðindeki hasreti dindirmeye yetmemeliydi.
Huzuru sadece onda bulmalý,
Damarlarýndaki kan vücudunun her zerresine,
Onun aþkýný taþýmalýydý.
Kalbinin her atýþý sevdiðinin ismini zikretmeli,
Yaklaþtýðýnda içi titremeliydi.
Gördüðünde yüzü gülmeli,
Görmediðinde ise içten içe ölmeliydi.
Öyle bir aþk olmalýydý ki bizimki;
Bakmadan görmeli,
Duymadan iþitmeliydik.
Gitmeden eriþmeli,
Uzanmadan yetiþmeliydik.
Öyle bir aþk olmalýydý ki;
Üç günlük ömre deðil,
Ölüm bilmeyen gönle sýðmalýydý.
Ama en önemlisi hem sevmeli,
Hem de sevilmeliydik.
Baþaramadýk.
Çok sevdik ama,
Birbirimize bile söyleyemedik.
Çok sevdik ama,
Kýymetini bilemedik.

Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın: