Düðünde iki abdal, Konuþtururlar, Sazý, kemaný, darbukayý… Türlü türlü makamlardan çalarlar, Oyun havasý, hoyrat, bozlak…
Eskiden atarlardý bir iki kadeh, Baþka türlü dokunurlardý, Sazýn sarý tellerine. Onlarý da vurmuþ olmalý, Muhafazakarlýk denen þu hastalýk.
Ýnce belli, balýk etli, Sarýþýn, esmer dilberler, Orta alanda kývýrtýrlar, Geçmiþler kendilerinden! Her yerleri oynaþta! Yürekleri hoplatýrlar!
Biraz çakýrkeyf olmak vardý þimdi! Çalgýsý, müziði, Göbek dansý, halayý, horonu, Bir baþka keyif verirdi. Ama yok artýk düðünlerde Ne içki, ne mey... Yasaklara maruz kalmýþ.
Katýlsam mý bu eðlenceye? Yapamam ki, Belki yaþlýlýktan, Belki de aðýr adam görüntümdendir.
Nedir beni engelleyen? Sebebini bilmem ne fark eder ki! Oturur vaziyetteyim sonuçta, Ruh gibi! Seyirdeyim sadece.
Ömer Adar-2017 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Adar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.