Annem
Annem,
Anlamýný yitirdiðim bu hayatýmýn dýþarýya açýlan tek penceresisin
Sana sarýlýnca daðýlýyor üzerimde kara bulutlar
Nefes alabiliyorum mesela, özgürce gülebiliyorum
Çünkü sen annesin,
Çünkü sen benim annemsin.
Sen olmasaydýn, kâðýttan yapýlan bir gemi gibi
Hayatýn derinliklerinde hoyratça savrulurdum
Gözyaþlarým yetemeyecekti acýlarýma
Senin anne yüreðin benim sýðýnaðým, tek limanýmdýr.
Sen bana hayatý öðrettin,onurun yaþamdan üstün olduðunu
Yaþamýn da kolay harcanmayacak kadar deðerli olduðunu öðrettin
Senin nasihatlerini hep yüreðime ilikledim
Ve þimdi sana benzeyen bir anne oldum .
Ben hayatýn en sýcak yüzünü senin kollarýnda gördüm
Cennettin kokusunu senle içime çektim
Þimdi gözlerini kapat,
Kollarýnda ilk çýðlýðýmý,
Sana ilk gülüþümü, ilk anne deyiþimi düþün.
Düþün ki ne kutsal bir varlýk olduðunu bil annem.
Hep anne olunca beni anlarsýn derdin ya,
Ýnan annem, ben anne olmadan seni anlamaya baþladý
Çünkü bu hayatta kimse gözyaþlarýmý senin kadar sahiplenmedi
Senin sýcak yüreðin üþümesin.
Kahrolsun ulan!
Yüzünü eskitecek zamana
Sen Bir meleksin caným annem
Yemim olsun senin kolun kanadýn biz olacaðýz
Mehtap ünlü
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.