La Eylül

la dedi biri;
aðýzlarýný buruþturdu papatyalar
soðuk canhýraþ gölgelerden sýzýyordu
seviyor sevmiyor sesleri büzüþmüþtü
ellerinde yaseminin/

peki sen!
oðul otu huysuz virjin
saçlarýna hangi rüzgar renkleri
gözlerine hangi yaban tavþaný
saklan yamaçlarýna
sazlýklarýna
gözelerine/

artýk bil ki;
kazan kaldýrdý karýncalar
bal dokundu ayaklarýna
kýþlýk doldu aðýzlarý
erzaklarý...

þimdi!
serçelerin kanatlarý üþüyor
uður böcekleri uðursuz artýk
ciðerlerine çeke çeke
yaz güneþini/
erimiþtir avazlarý
dilleri...

geriye yazdan kalan bir sanduka
doldur çiçeklerini,sevgilerini,telaþlarýný
doldur da öyle gel yamacýma/

korkma kimse duymaz yaz kalýntýlarýný
sýrlarýný,gizlerini,günahlarýný/

lala düþsün dilin
la eylül/
ketum yalnýzlýðýnda...




Sosyal Medyada Paylaşın: