Hiç Beklemiyordu

Hiç..
Beklemiyordu
Sanki alay ediyordu

Ýhaleleri
anbean takip ederek
Servet elde etmenin
peþinden gidiyordu

Kýzdýðý
zaman sýnýrý
geçerek aðzýna
geleni söylüyordu

Onu
dinlerken
müteessir olurdum,
þaný, þöhreti þer ve ihtirasta
arayan ne kadar bedbaht derdim

Maneviyat
dediðin ne ki üç
beþ dilenciye, fakire verdin mi,
onlarýn duasýný aldýn mý
iþ tamam der ve gülerek giderdi

Þimdi musalla
taþýnda yatýyor sessiz
ve kimsesiz, kimileri ondan habersiz,
varlýk için sýðýndýðý
hýrsý, hýncý, ihtirasý viran olan densiz

Ney...
Ne söyler
Neyzen özünü üfler
Halde dem bulmayan söz tesir mi eder

Hattat
Kelamý kadiri zikreder
Ham olan hal rahlede edebe girer
Huþu, haþyet zail olursa enaniyeti önceler

Kalem
Suskun bir keder
Azmeden talebeyi bekler
Okumak, anlamak, araþtýrmak bedel ister

Hep
Sükut eyleme
Ýdrakini, vecdini aþýktan gizleme
Meczuba rastlarsan sual etme, o anlatýr dinle

Sazýn
Her týnýsý sözdür
Güfte ve beste adýna ümittir
Ruha, kalbe tesir etmeyen týný oynaþ içindir

Gülme.
Ýlla güleceksen
Gülün edebini, naifliðini nazar etsene
Ham söz söyleme, aklýna geleni devirip dökme

Dur, düþün
Önce kendi halini dinle
Vicdanýn sýzlamasýn tercihlerinde
Aklýn kararmasýn, gönlün uçmasýn zafiyet neyine

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: