Ey yar... Ay gözlerin sessizce batarken karanlýðýn orta yerinde canýma canýma acýlardan geçerken giderken ..biterken gitmelerin en yok kalaný sessizliðince ruhumun sarhoþ yalnýzlýðýnda..son sesleniþteydim ... canýna yandýðýmýn adýnla erirken uzaklarýn buzlar ülkesinde olsanda bulduðum ki kaç asýrlýk yokluðunda sevdalýným
bilmezsin bela vurgun imkansýz aþklarýn çarelerinde öldüðümü bilmezsin sen diye diye sen.. Bilmezsin...
Ve Sen Güneþ gibi eþin benzerin yokken Ay gibi yalnýzlýklara saklanman neden
Aslý YOK BU kaçýncý zaman ki... Bu dünya gibi Her þeyinmi yalan
Sosyal Medyada Paylaşın:
VURGUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.