GÜNE VEDA EDERKEN
Hafif bir rüzgar penceremden eserken,
Etraf sessiz ve sakin,gün biterken.
Dýþarýdaki sesler hafif telaþlý,
Dünya telaþý iþte,bitmek tükenmez.
Adýmlarýma sorarým nerelerdeydin diye,
Bak bir gün daha erdi nihayete.
Takvimden bir yaprak düþtü yere,
Düþen yaprak deðil,ömürdür iþte.
Gel ey nefis,kandýrma beni,
Sonu yok ki heves ettiklerinin.
Bu dünya fanidir,gelen gidiyor,
Þu çok sevdiðin gençlik bitiyor.
Aldanma þeytana,gel dinle beni,
Ruhun sesine kulak týkama,hadi!
Sýyrýl gafletinden çok geç olmadan,
Son piþmanlýk fayda vermiyor ki...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.