İç Dökümü
( an’ý anlatýr)
Ben yasýndan kahrolsam yenilgilerimin
Ölmeyecek içimde kanatlanan güvercin
Bir kâbusun ortasýnda diz çökse beden
Yeniden dirilecek topraða ektiðim tohum
Kahýr denilen önce gönülde yuvalanýr.
Ötesi tuzu biberi olur yalnýzlýðýmýn.
( maziye vasi )
Yola çýkarken
Günahsýz düþlere perçinledim döþümü
Kýzýl bir saðanaktan kurtardým düþümü.
Ötüken’in nabzý , Hira’nýn þavký aydýnlattý içimi.
Dede Korkut’ça boy boylayýp sevdayý,
Binlerce yýllýk mirasla harmanlayýp topraðý,
Heybem aðýr, döþek yaptým destanýmý.
( geleceðe dair )
Sabýr sofrasýnda düðümlenir zaman
Nöbetlerim tehirli deðil, üst üste gelir
Tekâmülün vadilerinde yeþerir umut
Hasretim seferi deðil, daimi konuktur
Ey gönül, maðaranda ýþýðý kendin yak.
Türküyle aranan eþeðin kimseye hayrý yok.
SÝNAN YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.