Manalý bir sureti yazan kalem gibisin Öldüm diye üzülme aslýnda yaþýyorum. Gönlümdeki yaranýn yâr yara sahibisin Tam kabuk baðlýyorken yeniden kaþýyorum.
Kederi ilmek ilmek câna týðlýyor bugün Kader kendi hükmüne inan aðlýyor bugün Ah...Derin bakýþlarýn özüm daðlýyor bugün Þu periþan hâlime, ben bile þaþýyorum.
Sitem etsem kâr mý ki; kâr deðil zarardayým ’Sen’ yüze gülmedikçe, zamansýz firârdayým Sözümden hiç dönmedim hâlâ son karardayým Nefsime dur demesem haddimi aþýyorum.
Her saniye ömrümün hesabýný yapýyor Kavuþmak yok deseler valla ödüm kopuyor Ve... duan yüreðimden huzur ile öpüyor! Vuslât lâkâplý kalpten hicrâný boþuyorum
Su damlasý misâli berrak olunca gönül ’O’ ol dedi mi olur açýlýr kuruyan gül? En umulmadýk anda büþrâ kuladýr ödül! Karanlýðýn içinden nûr diye ýþýyorum.
Vuslâtý kelam
30 Aðustos zafer baramýmýz kutlu olsun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vuslatı kelâm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.