KÖTÜLÜĞÜN ANASIDIR CEHALET
Kâhta’m,
Binlerce yýllara dayanýr mazin.
Krallar zalimler yazmýþ alýn yazýn…
Hep fukara,
Hep bahtý kara,
Karýn tokluðuna düþmüþ yollara,
Oðlun gelinin kýzýn…
Kâhta’m,
Mazlum sessiz sakin halkýn,
Kýramadý diþlerini ah!
Kendini cahil býrakan çarkýn…
Rayýna koyamadý iþlerini.
Ezildi horlandý kandýrýldý,
Yaldýzlanmýþ yalanlarla…
Bir ekmeðe muhtaç býrakýldý,
Arsýz yüzsüz insafsýz talanlarla…
Kâhta’m,
Sen beþiðisin tarihin,
Uygarlýklarýn tanýðýsýn…
Elleri nasýr,
Yüzleri güneþ kavruðu,
Gençliðini yaþamadan saçý aðaran,
Diyar diyar daðýlan,
Çilekeþ insanlarýn topraðýsýn…
Yoksulluðunun geri kalmýþlýðýnýn nedeni,
Cehaletin tutsaðýsýn…
Kâhta’m,
Ýki bin yýl önce,
Tanrýlar kondurdular Nemrut’un tepesine…
O günden bu güne,
Vurdular halkýnýn ensesine…
Týkadýlar kulaklarýný,
Havar seslerine…
Ne yazýk ki direnmedi,
Boyun eðdi halkýn cehaletin darbesine…
Kâhta’m,
Kara sevdam,
Kýrmalýsýn cehaletin zincirini…
Yoksulluðun kötülüðün anasý cehalettir…
Cehaletin doðurduðu felakettir…
Cahil kalmak tarihin beþiði bu topraklara,
Güzel Kâhta’m sana hakarettir…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.