Hastayým. Benimki umutsuz bir taný. Kayýp gidiyorum gözünü görmeye görmeye. Caným acýyor.Lütfen Azrail artýk... Dayanamamlara dayanýyorum buralarda. Bir doktorum var birde ilaç ama, Ýþte, ama... Benimki umutsuz bir vaka. Doktoru boþ verin, Ýlacýmý bulun bana! Hayatým ona baðlý çünkü. Erken Doðan’ ýmý verin bana! Sabah onu göreyim mesela. Sayesinde yaþayayým. Ýlacým biterse , Yaþamayayým! Kalp yetmezliðinden deyin, Veya umut yetmezliði. Boþ verin hepsini yada. Ýyi severdi deyin. Korkuyorum, ya onu bulamazsam? Yada, Hasta olmayan birine boþu boþuna ilaç olursa? Öldüðüm yok caným tabi, Sadece her hasta gibi, Ölümümü hayal ediyorum. Yada ilacýmý. Ne güzeldir þimdi. Hayat doludur. Ver Erken Doðan’ ýmý hayat bana!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Alper Sarı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.