Evlat
Artýk ,kalabalýk
Ve beton duvarlardan ibaret olan bu þehirden
Çok yoruldum
Ne gürültüsünü kaldýrabiliyor beynim
Ne de midem kaldýrýyor gördüklerimi
Ama eðer sen
Beyaz ýþýklar içinde
Sessiz bir yer görürsen
Kimseye söyleme
Sýr gibi taþý gözlerinde
Ve yüreðinin dil köþesinde sakla
Çünkü
Bütün beyaz ýþýklarý karaya çalacak olan insandýr
Evlat
Þükrün ne anlama geldiðini bilmeyen
Ama her gün
Bir çift göze baktýðý için þükreden
Ne istediðini bilmez
Ama her þeyinde fazlasýný isteyen
Bütün güzellikleri
Sadece kendine dileyen
Ama gerçek güzelliðin
Kimde güzel durduðunu bilmeyen ÝNSANDIR
Ýnsandýr eliyle bütün güzellikleri kirleten
Görmediði halde güzel olan her þeyi verene
Diliyle þirk eden
Yarýný düþünmeden iyi olan her þeyi
Vuran kýran öldüren
Ve öldürdüðüne yine muhtaç olacaðýný
Bilmeden yaþayan ÝNSANDIR
Ve evlat
Bu benden sana son nasihat
Ne baþkalarýnýn uydurduðu sözlere inan
Ne de o sözler yüzünden
Sana güzelliði verene dil uzat
Ne kötüyü sev söyle
Ne de öldür
Yere düþmüþ kimi görsen
Tut elinden kaldýr
Ve karanlýk gördün mü
Iþýk ol yüreðinle
Iþýk ol kaleminle
Iþýk ol bilginle
Sevginle aydýnlat
Çünkü yarýný güzelleþtirecek olanda ÝNSANDIR
...
Yazan seslendiren Mehmet Aküzüm