Çöller ve Karıncalar

Umudu çoðaltýyor karýncalar

Elden ele geçen buðday tanesi
Ýçimde bir tutam çiçek
Belki bir gün yeniden açacak
Kalbimin duvarlarýný zorlayarak

Son zamanlarda insanlarýn
Erken ölme korkusu
Üstelik toplu katliam haberlerine bakarken
Terkettikleri için farkýnda deðiller ama
Ýnsan olmak öldürücü

Çöller yarýlýyor ortadan ikiye utancýndan
-çöl niye utanýr?
-utanýyordur baþkalarýnýn yerine
Yüzünü çiziyor boydan boya týrnaklarýyla
Geceler boyu keman inlemesi
Uzaklardan
Çok uzaklardan gelip buluyor beni
Aklým intihar ediyor insan formatýný terkedip
Ölse gözlerimin feri
Görmezdi böylece çirkinlikleri
Güneþi kovuyorum geceler boyu
Karanlýðý sevdiðimden deðil
Her sabah ayný utançla týrnaklarý yüzünü yýrtýyor çölün

Ýnsanlar karýncalarý bilmezler
Sadece dünyayý sýrtlarýnda taþýdýklarýný düþünürler
Oysa onlar aðlar
Ben rüyamda gördüm
Rüyamda çok gördüm
Karýncalarý insanlarý karýncalarý
Ýp gibi dizilmiþ sýnýrlar boyu
Ýp gibi insan
Ýnsan çocuk insan
Bir çið damlasýnda büyüyen
Durmadan büyüyen
Her sabah yeniden çöl yüzünü yýrtarken

Sosyal Medyada Paylaşın: