Vurgun yemiş misâli
Yürek yangýn yeridir sevda ise kor gibi
Hayattan kopar âþýk vurgun yemiþ misâli
Dünyaya gelmemiþtir eþi menendi
Gün be gün eritir bitirir yoktur onun visâli
Yayýlýr herbir yere kanser hücresi gibi
Aþk hoyrat bir fýrtýna acýmaz asla sana
Bakmaz gözünün yaþýna vicdan ne arar onda
Yanmýþsýn yýkýlmýþþýn sormaz bir kere asla
Seni sana býrakýr dönüp bakmaz arkasýna
Eline düþmeye gör yetiþmez imdâdýna
Bir bakarsýn ilkbahar bir bakarsýn sonbahar
Dallarin çýceklenir dört mevsim ilkbahar
Zaman geçtikçe bað bostan kalmaz yakar
Hoyratçasýna vurur olmuþ mevsim sonbahar
Yapraklarýn sararýr gelmez bir daha bahar
Sel olur katar seni götürür bilinmeze
Derman kalmaz bedende savurur hiçliðe
Yok eder karýþtýrýr topraðýn tâ içine
Hayat kalmaz ki sende dalarsýn bilinmeze
Ara ki bulasýn o divane kalp nerde
Yaðmur damlasi gibi damlar önce gönlüne
Þiddetini arttýrýr dönüþüverir sele
Felakete dönüþür gönül evin harâbe
Herþey târumâr olur olursun bir viràne
Periþan eder seni bakmaz birkez gönlüne
Aþkin yolu yokuþtur hal býrakmaz ki sen de
Nefesin kesilir de düþüverirsin yere
Tutup kaldýrmaz seni bakmaz da hiç yüzune
Geçirirse eline yandin o zaman sen de
Merhametten kýrýntý yoktur ki içinde
Ask deprem tusunami yakar yýkar þehrini
Senden gidenlere bak aðlarsýn gözyaþlarýn sel gibi
Dertler deryasinda olursun bir sandal gibi
Yýktýktan sonra çeker gider býrakýr þehrini
Artýk kalmaz ki yüreðinde bir hayat belirtisi
Kalýrsýn çýð altýnda donarsýn olmaz çare
Parmaklarýn morarýr yolun çýkar kabire
Bu çile seni alýr götürür ölümlere
Aþk acýmasýzdýr ya atar toprak ne çare
Arkasýna hiç bakmaz çekip gider geldiði yere
Aþk sel aþk fýrtýna aþk yangýn aþk çýð hayatýn ortasýnda
Mevsim olsa da bahar donüverir hazana
Kimi leyla kimi mecnun kimi ferhat kimi þirin olsa da
Aynýdýr yaþananlar þu dünya atlasýnda
Hep canlara kasteder býrakýr yokuþlarda
Aþk kimi güldürmüþ bir serap çöl ortasýnda
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selva Durmaz Emir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.