BEN DEĞİLİM

Sanki bir benim mahzun, bu kaçýncý serzeniþ,
Hüzünler kaplar beni, iyi deðil bu gidiþ.
Daldým, öte uzaða, ömrüm boþ yere geçmiþ,
Sorguladým kendimi, kötülük beni seçmiþ.

Yavaþ yavaþ yürürken, aldý beni bir keder,
Býrakmaz prangalar, sevinç öyle seyreder.
Kara bulutlar çökmüþ, üzerimde þimþekler,
Zehir zemberek hayat, olur mu böyle kader?

Düþünürüm durmadan, yol biter en sonunda,
Nedir bu bitmez çile, herkes oynaþ oyunda.
Bir garip ben miyim ki, umudum yok yarýnda,
El, dolu dolu yaþar, çökmüþüm baharýmda.

Of iþte of !!! Nedir, nedir ki bu sýkýntý?
Saç baþ yoldurur türden, hastalýk bu takýntý.
Deli dediler bana, söz yüreðimi yaktý,
Boþver dedim onlara, o bir lafý güzaftý.

Gerçekten deli miyim, ben kendimi bilirim,
Sevinçler bende deðil, üzüntülü biriyim.
Mutlu olmamak iþim, bak derine giderim,
Tamam sustum anladým, hüzünler benim derdim.

Oturdum banka, süzgün ve kifayetsiz, dalgýn,
Bu kaçýncý cigara, bu kaçýncý yangýn.
Hafiften bir rüzgar eser, vücuduma sargýn,
Yoklar durur sanki, bir barýþkýndýr, bir dargýn.

Es bakalým es rüzgar, elbet gün senin günün,
Çalarsýn yüzüme sille, bitkin þu gördüðün.
Benliðimden sýyrýlan o ruhsuz ben, bir ölgün,
Sararmýþ yapraklar gibi, koptu kopar süzgün.

Yok ben böyle deðildim, þen þakrak, hep gülerdim,
Omuzlarýmda deðil, dertleri hep güderdim.
Nasýl ne oldu bana, her bir þeyi severdim,
Garibim iþte þimdi, eski ben, ben deðilim.

Ýrfan Yýldýrým Çevik
Sosyal Medyada Paylaşın: