ÇAKIL TAŞLARI GİBİYDİ ZAMAN

denizde gezen küçük kayýðým
ufak ufak,sessizce yol alýrým
dalgalarýn sesini dinlerim sessizce
bir de gönlümün içinden geçenleri...

sabahlarý erken kalkarým
usulca süzülürüm yataðýmdan
tan yeri aðarmadan ben ayaktayým
kuþluk vakti gökteki aydýnlýðý bakarým...

çakýl taþlarý gibiydi zaman
sessizce geçmedi ömrümden biran
her adým atýþýmda ezildi zaman
belki ben ezildim,bilemem biran...

usul usul,sessizce geçmekte zaman
farkýnda deðil mi insanlar bundan
taþlar da kaya gibi sertti bir zaman
unufak olmuþ ,çakýl taþlarý gibi zaman...


candan

Sosyal Medyada Paylaşın: