KAYBOLAN TOPRAKLAR

Sarýkaya’dan baksam, Çatalca vadisine,
Yüreðim burkulur birden, kor düþer içime.
Ah! Bir bilsen buralar ne güzel yerlerdi.
Yemyeþil aðaçlarla kaplý, sanki Cennetti.
Renk renk çiçekler açar, yemyeþil olurdu yer.
Açardý papatyalar, hoþ kokardý kekikler.
Daldan dala uçuyorken, cývýl cývýl öten kuþlar,
Derede oynaþýrdýk, balýk tutardýk bizler.
Kýymetini bilemedik bu topraklarýn.
Düþünmedik sonumuz ne olacak yarýn.
Suyunu kirlettik berrak akan derenin.
Altýný üstüne getirdik, güzel yerin.
Parselledik her yeri çevirdik betonla,
Temelleri attýk, doldurduk depolarla.
Ýþler çok iyi diye övündük bunlarla.
Kalmadý, toruna vereceðimiz tarla.
Þimdi ah vah demenin olmaz ki faydasý,
Dedemizin mirasýydý bize burasý,
Yönetenler suskun, millette rant kavgasý.
Uçtu gitti güzelim Çatalca ovasý.
Þimdi, tepeler bomboþ bakýyorken bize,
Yok, ettik topraðý çevirdik beton çöle.
Miras býrakacak toprak kalmadý elde.
Düþman görse güler þimdi bu halimize.

Sosyal Medyada Paylaşın: