Ýnsan olan insaný , satmadým ,bir kere, Baba parasý yiyip, hava atmadým ki Ben. Korkaklýðý tedbir deyip,ibiþlik yapmadým bir kere, adým yiðit bilip , zulme sessiz kalmadým ki ben. Alçaklara göz kýrpýp , selam vermedim bir kere baþým yere eðip ,el etek öpmedim ki Ben, Çakallarýn önünde el pençe divan durup, Ýþin çýkarýna kaçýp , yalaný doðru bilmedim ki Ben, Zalimi tutup , þeytan gibi susmadým bir kere Garibaný Yoksullarý ,ezmedim ki Ben. Karaya ak , çirkine güzel diyerek ; Sefiller sefili bu dünyada , Atlas yorganlarla kuþ tüyü yataklarda , Mesut bahtiyar yatýp, hilekâr madrabaz olmadým ki Ben.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yiğit Metin Sevindik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.