ansýzýn dökülüverdi gözlerimden
aslýnda yýllarýn birikimiydi bu
nedensiz baþlangýçlarýn
vakitsiz nihayetinin ýslaklýðýydý gözümden dökülen
ve sancýlý geçen zamanýn
kronik aðrýsýydý belkide
bir dýþavurum
bir fay kýrýmýydý
hiç bir neden aramadan sevdim
saçýný yana taramasý bir neden deðildi
gözlerinin yeþile çalmasý
karanlýk karasý saçlarý
ve kekik kokusu terinin tenime temasý deðildi neden
salt sevmekti bunun adý
çýkarsýz
yalansýz
ve düþünmeden sonrasýný
eylül öncesi eylemlerden tanýdým
duvarlara solculuk yazar
diline slogan dolardý
kafasýnda kýrmýzý bandaj
boynunda puþiyle dolaþýrdý hep
korkusuz ve sevimliydi
yalaný hiç sevmez
doðrularý ise saklardý çoðu zaman
haber vermeden gelirdi
nerde olduðunu bilmezdim
çözülmesi zor bir muamma
bir o kadar da gizemliydi
geceyi severdi günü doðuracaðý için
geç vakte kadar otururduk
o konuþur ben dinlerdim
çoðu zaman anlamazdým söylediklerini
sözünü kesmez
masal tadýnda dinler
çocuk olurdum
bir gün ortadan kayboldu
bildiðim bütün yerlere baktým
tanýdýðým herkesi aradým
yoktu
hiç bir yerde yoktu
kötü birþeyler olmuþtu
yoksa mutlaka arardý
ihtilalin neden olduðu yaprak dökümüydü zaman
dalýndan koparýlan ne ilk ne de son yapraktý belkide
zaman sonbahardý
eylülün yaðmurla yýkanmayan yüzüydü zaman
kirli
ve kan kokuyordu topraðýn yüzü
ben haala onu seviyordum
bir gün bir gazetenin ikinci sayfasýnda gördüm onu
açlýk grevinin yirmiyedinci günündeydi
yorgun ve inatçýydý
solgun yüzünde açlýðýn birden çok ifadesi vardý
doymak için aðlayan bir bebekti bakýþlarý
onu doyuracak þey
ne yemek ne de yalandý
ölüm kolaydý
zor olan yaþamaktý
onur ayaktaydý
zulüm falaka
yedi gün daha
ve mevsim sonbahar
bir yaprak daha
ben hâla onu seviyordum
yýlmaz YANARDAÐ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.