Zulmeti Zamane
Nifak tohumu ekilen aleme kandý özüm,
Bir zulmet-i zamanede, esmaný yakar közüm,
Dipsiz bir kuyu içinde, bir dost aradý gözüm,
O nasýl bir kalemdir ki, sahipsiz yazdý beni.
Helal rýzýk haktýr dedim, tamah edip çalmadým
Densiz haddini istedi, verdim nekes olmadým,
Kem söz sahibini baðlar, hiç üstüme almadým,
Benim benden haberim yok, her kelam çözdü beni.
Sadakat deðerden düþmüþ artýk para etmiyor ,
Bedesten de has kumaþý, kimse alýp satmýyor ,
Can suyu baþtan kesilmiþ, niyaz etmek yetmiyor,
Ömür çorak tarla olmuþ, bel alan kazdý beni
Haktan ayrýlan her yolun, menzili sarpa sardý,
Bir gönül ki sultanýný, siste arayýp durdu,
Göz bebeðimle aramda, açýlmaz sýrlar vardý,
Sokaðým da giz kalmadý, hu diyen gezdi beni.
Merhemin geç kaldý tabip, yarama sürmek için,
Keþke çýkýp bir gelseydin, gözünle görmek için,
Bir mezar arayýp durdum, sonsuza varmak için,
Medet dedim Melek-ül-Mevt, gen durup süzdü beni.
Cevdet Altay. . . . 22.08.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.