USTALARA SAYGI

Ýþ bilmezler türedi, yok sayýyor arifi
Eline kalem alan cümleleri diziyor...
Görünürde olmalý anlamlý bir tarifi
Okuyanlar usanýp canlarýndan beziyor...

Ritim, ahenk, kafiye; nerede hani hece?
Kapýmýzý kapattýk aruz denilen güce
Pir Sultaný, Veyseli, Safi’yi bilmez cüce
Karalamýþ bir satýr þair diye geziyor...

Mazideydi kökümüz görki vurdular balta
Batýcýlýk dediler yedikleri her halta
Serbestmiþ* düzyazýyý, koyuverip alt alta
Duygusuz nesirleri þiir diye yazýyor...

Edebiyat çaresiz bükülüyor bak beli
Pas tutuyor mahirin çalmýyor gönül teli
Konuþtukça cahilin kesilesi o dili
Bu büyülü sanatýn mezarýný kazýyor...


* Serbestten kastýmýz serbest þiir yazanlar deðil, süslü nesir yazýp serbest diye çýðýrtkanlýk yapanlardýr...


Geleneði yaþatmak, görevim kadar arzum
Aruz sünneti arzým, hece vezniyse farzým
Zordan vazgeçemedim, kolaya kaçamadým
Ecdadýma saygýmdýr þiirde nazým tarzým


"Hayatýnda tek bir dörtlüðü bile vezinle ve kafiye ile yazamayan þair olamaz"
Cemal Safi



Sosyal Medyada Paylaşın: