İnanarak Ölmek

elbet sesime eþlik ettiðinde sevineceðim
sanma ki vazgeçiyorum acýlarýmdan
yok olan eski zamanlarýn anlattýðý gibi
ne çýkarsa bahtýma

çýkardým yaþamayý cebimden
aynalarla yüzleþtikçe içimi ýslattý yaðmur
güneþi bekledim geldi geçti
þarkýlar bizi avutuyor olsa da
en nihayet her þey inanarak ölmekti

aralandýkça güne dalan avuntum
yeþeriyor süslü karýncalarýn aðzýnda hayat
mesafe yanýlgýsýyla küçülen kalbimi yatýþtýrdým
umut ayný yasa ile böbürlendi
deðerlendi adalet avazý çýktýðý kadar
takýldý kaldý
dedi o kadar

aklýmý iyileþtirmesi için kýyas kabul etmez duaya
ne farkýmýz olabilir ki
ben bu aþkýn büyülü sesiyim
bak görmüyormusun
sevgilerimi biriktirip sonsuzluða savuruyorum
o duygu bilmez derin dünyalar ne ki

her þey maharetini açmakla mümessil
þahitler atamýþ gölgesiyle alakalý
itiraz edecek oldum
boynunu büktü rengarenk çiçekler
sen aþký kuruturken suya yalvaran
biz deðil miydik.



Sosyal Medyada Paylaşın: