Son kez!.
Son kez!..
Aþkýmýz niçin?
Bir ömür tüketmek için,
Sevmeler niçin?
Saðlam yüreði kanatmak için!..
Aþký kaldýranlar, insanlara, doðaya, her þeye sýcak sevgiyle bakar,
Uzaktan-yakýndan ilgisi olmayanlar, “Bu adým bana yeter “der,
Ya da niye seveyim, niçin!....
Sonsuzluða uzanan kapýdýr “Aþk”, kilit yok, bir dep yeter, sonrasý,
Sonrasýný þair açýklar;
“Bir ufacýk gök taþý,
Ben den küçüktü yaþý,
Siyahtý aþký gibi,
Gözü, saçý-kaþý!
Piþirdi bir aþ oldum,
Yendim unutuldum,
O gamzeler var ya,
Ýþte ona tutuldum!
Biz birbirimizi bilmez idik,
Þimdi, ölüp ölüp dirildik,
Hayatta yaþýyorken,
Bak aniden silindik!
Deste deste gül oldu,
Þair aþktan bülbül oldu,
Seslenir alemi cihana,
Yürek yandý, çöl oldu!”
Niceleri sevmiþ bilmez,
Seven aþký kalpten silmez,
El-alem güler oynar,
Aþýk bir nebze gülmez!
Adýný anmadan edemez,
Sarý sarý gül bilmez,
Bülbülün gülü al dýr,
Baþka güle gül demez!
Tecelliyi silmek olmaz,
Açký açar, tövbe solmaz,
Oralý olmasa da sevdiði,
O yerine baþka bulmaz!
Beðendiði acep neydi,
Niye yandý, neye deydi,
Anlasa da ömrü biter,
Ama “Aþký” tattý, iyi ki “Sevdi”!….
Sözlerde kusur yoktur,
Sevilmeyen inan çoktur,
Sevilen kýymet bilmez,
Ona göre gönlü toktur! ”
Ýþte böyle, aþkýn tarifi;
Ýçildiði zaman insana ölümsüzlük veren hayat suyu “Hayat çeþmesi” aþk!
Kimine göre; “Aptal aþýk, sarýþýn düþkünü yada esmer gölgesi”olsada, alaycý tavýrlarda,
Kolay anlaþýlýr aslýnda “Aþk”; Bir þairin içindeki resmidir, sevenin, özlemindeki sevgilisidir aþk!…
Baþka baþka biçim de olsa da sevmeli bir kez,
Ama o nihayetimiz olsa da, insan aþýk olmalý, son kez!..
Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.