Annem sen gidince gün doðmuyor güneþ açmýyormuþ Artýk bayramlarýn da sensiz tadý olmuyormuþ Evimiz ýsýnmýyor evde de durulmuyormuþ. Odalara sýðamýyormuþsun Gökyüzü dahi yetmiyormuþ
Annem sensiz sofralarda hep gözyaþý içiliyormuþ. Mezarlýk mesken oluyor evin bir ise iki oluyormuþ Annem toprak sen kokuyormuþsun gül senin kokunmuþ Anlatamýyormuþsun kimselere yokluðunda insanýn ciðeri yanýyormuþ.
Dilin sessiz yüreðinde kelimeler cirit atýyormuþ. Saçlarýna belki ilk defa aklar düþüyormuþ. Ben daha küçüðüm annem kucaðýn cennet kokuyormuþ Sen gidince yüreðim sýzlýyor evladýn yüreði yetim kalýyormuþ Ýnsan anasýný kaybedince anlýyormuþ büyümeden yaþlanýyormuþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Servet Kaan Güldü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.