Bazen acýya ve sevince boðan, Hoyrat ca akýp giderken, Hiç kimsenin hesap soramadýðý, Acýmasýz zaman. Düþünüyorum da; Daha dün gibiydi, Seni ilk defa kucaðýma aldýðýmda korkularým, Ýlk kez konuþmalarýn,emeklemen Ve ilk adým atýþýn. Ýlk yaramazlýk yapýþýn, Sinsice evden kaçýþýn,daha dün gibi. Daha dün gibi gözümün önünde oðlum. Su gibi akýp giderken zaman, Öldüresiye yýpratýyor insaný oðlum. Seni bencil duygularýmla kýrdýðým zaman, Parçalanan yüreðimdeki sýzýyý anlayamazsýn oðlum. Koruma duygusu bencilliðinde boðulurken Kimi zaman; Kendi eksikliðimi sende aradým. Yenik düþünce duygularýma, Utangaç ,arkandan aðlardým. Þimdi boyun bile benden uzun. Düþüncelerin,duygularýn bambaþka. Ben yine ayný telaþla, Eksikliðimi ararken sende, Görmüyorum sanma büyüdüðünü. Bakma sen benim konuþmalarýma, Sana güveniyorum hissettirmesem de. Kendimden daha çok seviyorum seni Sen görmesen de…
Özcan ABBAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
sigma_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.