İNSANLIK

ÝNSANLIK
Zorla yürüyen bir ihtiyar kiþi
Sanki hiç yerine koydular onu
Vardý hastaneye beklerken ilgi
Derdini sormadan savdýlar onu

Lokantaya girdi acýkmýþtý çok
Bekledi garsonu ilgilenen yok
"Evladim" demiþti "bir de bana bak"
Taam ettirmeden kovdular onu

Deniz kýyýsýnda banka oturdu
Dinmez açlýðýna mecal yetirdi
Ýt puþt takýmýndan biri götürdü
Parasýný alýp dövdüler onu

Yeri yok yatmaya kubura girdi
Ölmüþlere içten bir selam verdi
Insan olmaktý ki onun tek derdi
Eceli bilenler sevdiler onu

Uður yangýnlarda hepsin biliyor
Insanca yaþamak aðýr geliyor
Biçare ihtiyar orda ölüyor
Çok diye dünyadan kovdular onu
17-08-2017
Uður UKUT
Sosyal Medyada Paylaşın: