Gün biter yaþananlar kalýr geriye. Alýnýr; ne bir eksik, ne bir fazla ezbere. Bir bir saydýklarýmýz da var, düzinelerce, Güneþ batar ama ayný güneþ doðar mý ertesi güne ? Gün baþka bir gün, sen baþka bir sen ile... Sadece... Mesele... Elbette... Saklý kalan mana o eksiltili cümlelerde... Varsýn tek derdimiz olsun redif, olsun kafiye. Yorgunluk ve bir de kahve kaldýysa elimizde; Ayaklarýmýzý uzatýrýz gökyüzüne , Kahvemizi de içeriz keyifle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emek Akgöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.