Adı Yok Bu Yaşamın
saðanak bir yaðmur var yine üstümde
bardaktan boþalýrcasýna yüreðime yaðýyor
gidemediðim, kaldýðým yaramsýn
acýmsýn, kahrým, zehrimsin
mevsimsiz susuþlarýmsýn
kýþým, solan yapraðým, kýrýlan dalýmsýn
seni parmak uçlarýmda arýyorum
soðuksun, yangýnsýn,
ateþ, kül, topraksýn
yüzünün deltasýnda kalbolan çocuðum
kýrýlan saç tokan
üþüyen bedenin
tellere takýlan uçurtman
daðýlan bilyelerinim
yarým kalmýþlýðým
eksik yaným
tutunduðum
umudum
siyahýn içinde aradýðým beyazým
sancým
acým
sevincim
hüznüm
ah birde her yerde aradýðým
ama yüreðimde acýyan yaramsýn
düþümsün
bir gece karanlýðýnda
sabahýn seherine varýncaya kadar
sýrat köprüsünden geçtiðim
ama her defasýnda vurulduðum
her defasýnda kaybolduðum
her defasýnda kaybettiðim
ahýmsýn, kan kusan yüreðimsin
sessizce özlüyorum
ne kadar yara varsa
ne kadar umudunu kaybeden çocuk varsa
ne kadar yetim
ne kadar ölüm varsa
hepsi çoðalýyor içimde
ne çok ölmüþüm diyorum sonra
ve kimliksiz kalmýþ her þiir
ve her þair vurulmuþ
susmak
ölmek
ve yok olmak kadar
sesimi, yüzümü kaybetmiþim
adý yok bu yaþamýn
bu þiirin
bu düþün
ibrahim dalkýlýç
17/08/2017
21:05 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.