PENCEREMİZE BAHAR DOLSUN

Yokluðunda herkes sen,her çiçek sen kokuyor
Ateþ iþlevini kaybetti beni sensizlik yakýyor
Okuduðum kitap içtiðim su arþýnladýðým yol sen
Bütün deryalar kurudu kalbime aþkýn akýyor

Derdim sensizlik devam sensin yapamýyorum ben
Bir gülüþün var ki hafýzamdan söküp atamýyorum ben
Sevilenler firari sevenler beklemeye mahkum neden
Kanýyor umut damarlarým umutsuzluk çöküyor birden

Devir deðiþiyor insanlar deðiþiyor aþk hiç deðiþmiyor
Kalpte bir özlem duygusu var divane bedeni karýþlýyor
Ýnsan acýyý çekiyor ama kabulleniyor alýþmýyor
Ne giden geliyor ne bekleyen beklemekten vazgeçiyor

Bekleyiþ ama biliyorum sonu olmayan bir bekleyiþ
Gelmezsen eðer bunun sonu üzeri toprak ürperiþ
Hüzün býrak peþimi yoruldum,huzur gönlüme eriþ
Canýmýn tamamý ayýrma seni benden gel ömrüme yetiþ

Usandým sonu belli masallardan artýk deðiþ hikayem
Bitmiyor hayat cümle sonuna ifaden yetmiyor iradem
Batmýyor sanýyor diken,katlýyor acýmý hasret denilen elem
Yazdýkça aðlýyor kalem,sevmek öldürmeyip süründüren verem

Gül gül ki sevdiðim bari ikimizden biri mutlu olsun
Bil bil ki yüreðim senden sonrasý yok sen sonsun
Gel gel ki tarih kavuþturmadýðý aþýklara mahçup olsun
Sev sev ki kýþ sussun güz solsun penceremize bahar dolsun...

Sosyal Medyada Paylaşın: