ŞAH MURAT

Anadolu’nun bozkýrlarýnda,
Küçük bir kasaba ortaokulu.
Asalet var insanlarýnda,
Çok misafirperver her biri.

Öðrencilerin farklý özellikleri.
Yeri var çalýþkanýn,tembelin.
Belki de budur güzellikleri,
Parmaklarý bile farklý bir elin.

Öðrencilerden biri çok farklý.
Altýncý sýnýfta yaþ on sekiz.
Kýlýk kýyafet yandan çarklý.
Öðretmenler çok þaþkýnýz.

Oðlum adýn nedir senin?
Dedi hocam adým þah murat.
Neden büyük senin yaþýn?
Dedi hastalýk oldu musallat.

Okulda var her gün þikayet.
Þah murat bir baþka kiþilik.
Eþkýya gibi derler ya, hayret.
Öðrencilere yapar kabadayýlýk.

Öðretmenler her gün dert yanar.
Ders dinlemez neden þah murat.
Anne baba durmadan çare arar,
Ne yapalým,nasýl olacak bu evlat.

Bir gün kutlanacak yirmi üç nisan.
Okul olarak törene gidiyoruz.
Tören yerine bir çok insan.
Sýra sýra meydanda diziliyoruz.

Öðrenciler dedi birden hocam!
Þah murat törenden þimdi kaçtý.
Öðretmenlerde yok hiç gam.
Þah murat’a herkes zaten alýþýktý.

Aradan geçti biraz zaman.
Þah murat göründü birden.
Omzunda bir çocuk kocaman.
Yanýmýza belirdi aniden.

Þah murat bu çocuk kimdir?
Aldýn geldin tören yerine.
Hocam ayaklarý tutmaz yetimdir.
Üzülmesin,aðlamasýn diye evinde.

Bütün öðretmenler þaþýrdý.
Þah murat’ýn ince davranýþýna.
Öðrencilerin hepsi alkýþladý.
Þaþýrdýlar eþkýya arkadaþlarýna.

Kötü diyerek bütün insanlarý,
Aþaðýlamamak,dýþlamamak gerek.
Mutlaka vardýr iyi huylarý.
Önemli olan ortaya çýkarmak.

Sosyal Medyada Paylaşın: