Hayat bir mazi oldu, yarýnlar bile soldu Ýstikbal el sallýyor, yalnýzlýk kader oldu Dev bir çýnar yýkýldý, gölgesi bile toprak Ölüm adý altýnda, dost gözler yaþla doldu.
Babam gitti derken biz, Annem rahmetli oldu Zaman yaktý durmadan, yaktýkça yakar oldu Bu nasýl bir acýdýr, hiç durmadan büyüyor Ýçten içe yakýyor, tüm benliðim kül oldu.
Ölüm kaçýnýlmaz son, fanidir beden fani Beni var eden canlar, hani canlarým hani Toprak bile aðladý, kabardý kara toprak Mezar dedikleri þey, nur olsun gani gani.
Çift gözüm görmez oldu, insan çok ama yok yok Etrafa bakarým da, yok artýk yok anam yok Allah bakidir mutlak, gerisi gelip geçer Güle güle git Annem, yok artýk yok yoksun yok.
Anne sensizlik ölüm, yaþarken ölmek gibi Canlý cenaze sanki, tam bir cehennem dibi Ýçim yanýyor içim, yaþayan bir ölüyüm Nur içinde yat Annem, hiç solmamýþ gül gibi. Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Temiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.