Saçlarýndaki kýrýklarý saklayamýyordu kadýn Özündekileri, sözündekileri bir nebze Kýzýlcýk þerbeti içtim, diyordu soranlara; oysa kan kusuyordu Genellikle çekiliyor bir köþeye susuyordu Sözleri kýrýktý dökse içini, bulsa bir sýrdaþ, nerede? Hayallerindeki kýrýklarý bir Allah bir kendisi biliyordu Sanmayýn ki gülüyordu Gülüþlerindeki kýrýklarý kimsecikler göremiyordu Bakýþlarý kýrýktý, gözlerini kýsýyordu Dedim ya aðzýný býçak açmýyor, genelde susuyordu Ya kalbindeki kýrýklar Uðruna hayatýný adadýðýnýn eserleri Neyse ki vardý göðüs kafesi Daralýyordu bazen nefesi Hayalleri çalýnmýþ, yüreði buruktu Kemikleri deðil ruhu kýrýktý.
ÝSMAÝL MALATYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmail MALATYA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.