Gün batýmýnýn elemi,
Kýz Kulesi’nin utangaçlýðý yüzünde.
Oltalara tutulmuþtum gözlerinde.
Daha çok saplanýyordum
Ayrýlmak istedikçe...
Fýrtýnalar kopan gözleri sessizdi,
Çýðlýklarý uzuyordu dilsizce.
Güneþ battý,
Titredi yýldýzlar gözbebeklerinde...
Avuçlarýmda sýmsýký tutuyordum geceyi,
Dün gibi.
Ve sen giderken
Açýk kaldý kapým
Hâlâ ellerimde kilidi...
Halenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.