DÖKÜLÜP SAÇILDIK (339)

DÖKÜLÜP SAÇILDIK (339)

Dökülüp saçýldýk ezeli yolda.
Yaralandý gönül kalpler kýrýldý.
Neler dendi neler hep saðda solda.
Yine de yol bitti sona varýldý.

Ýnsan bildik öyle gördük beþeri.
Azdan çoða varýp olduk haþarý.
Baþarýsýzlýðý saydýk baþarý.
Yanlýþlar çoðaldý cana karýldý.

Nefis beden ile dolaþýr oldu.
Cehalet akýlla dalaþýr oldu.
Ýnsandan insana bulaþýr oldu.
Bir virüs misali kana verildi.

Usul adap kalkmýþ argodur sözler.
Mahkemede insan hak hukuk gözler.
Adalet kalmamýþ eskiyi özler.
Güllerin dikeni tene sürüldü.

Sevgiyi hissettik yürekte gördük.
Beraberce aþka sevgiler ördük.
Mutluluk üzere hayaller kurduk.
Gelecek tükendi düne girildi.

Ömür zaman gibi durmadan akar.
Ýnsan gidiþinin ardýndan bakar.
Biriken duygular yürekler yakar.
Çaresizlik çare güne örüldü.

Daha neyi desin þu Zayi Ozan.
Tarlalar boþ kalmýþ çoðalmýþ hozan.
Karamsar aðýtlar yürekten sýzan.
Bezginlikler arttý gýna erildi.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara,15/08/2017 Salý
Yayýn :16/08/2017 Çarþ.
www.edebiyatdefteri.com/siir/1111979/


Sosyal Medyada Paylaşın: