EY, UNUTULDU ZANNEDİLEN SEVGİLİ

Toplandýðý bir vadi varmýþ,
Karþýlýksýz zannedilen
Tüm sevgilerin…

Sað ile sol barýþýrmýþ;
Bir olurmuþ, seven ve sevilen.
Paralel çizgiler birleþirmiþ orada…

O, vuslatý imiþ aþkýn;
Titrek ilk dokunuþu…
Secdesiymiþ namazýn.

Kuþlarýn ötüþü,
Ilýk bahar esintisi;
Canlanýþýymýþ baharýn.
Bir çocuðun gülüþü…

Hem, kim söylemiþ?
Bulanýk sularý berraklaþtýran sevginin
Ziyan olup, gittiðini…

Elini gönlüne koy,
Ve sor þimdi:

“Orda mýsýn?
Ey, unutuldun zannedilen sevgili!
Vakit rüzgârý yonttu mu seni?
Yoksa özünü mü yitirdin?
Ey, misk-u amber kokulu,
Gül yüzlü sevgili!”

Bakýþlarýmýz kesiþmiþti orada;
Hem de, ne bakýþlar?
Benden yüz çevirme,
Kal öylece,
Gülümse, sevgili…

Gözlerinle baktýn,
Gönlümde yer ettin,
Çok uzaklardasýn þimdi…

Ama

Toplandýðý bir vadi varmýþ
Karþýlýksýz zannedilen,
Tüm sevgilerin.

Her yolun sonu oraya çýkarmýþ
Paralel çizgiler, birleþirmiþ orada…

Sosyal Medyada Paylaşın: