Sinemacýydým ben.
Türkân, Hülya, Fatma, Filiz,
hatta Leylâ, Belgin ve de
Göksel, Cüneyt, Kartal, Ediz,
en çok da Sadri Alýþýk’ýn döneminde.
Hayran kalýrdým sevmelerine,
âþýk olup yanmalarýna.
Onlarla birlikte ýstýrap çeker, aðlardým.
Az da olsa, kavuþtuklarý sahnelerde,
onlardan çok mutlu olurdum !
Mutlaka sever, âþýk olurdu baþ roldekiler.
Bazen zengin bazen de yoksula.
Hep buradan çýkardý öyküler ;
sýnýf farkýndan.
Ben hep onlara özendim ,
ille de âþýk olmalýydým.
Ýdolüm daima jönler oldu,
alt rolleri hiç düþünmedim.
Sadri Alýþýk’ýn sevdiði gibi sevdim seni.
Tertemiz duygular,
en güzel niyetimle.
Bilemedin ne yazýk ki ;
seyretmemiþsin ki o filmleri !
Ne Türkân olabildin, ne Hülya !
Ne aþktan anladýn, ne sevdadan !
Marifet bildin hoþlanýlmayý,
çok kiþiyi peþinden koþturmayý.
Senin seçimindi, hiç isyan etme ;
sen istedin sevdasýz hayatý.
Sen hak ettin, kâðýt bir mendil gibi,
çöpe atýlmayý !
Fikret T.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.