HALA USLANMIYORUM

Ne söylesem suç.
Ne yapsam kabahat oluyordu.
Ben anlamak istemedim ama,
Aslýnda o zamandan belliydi.
Artýk beni sevmiyordu.
Otursam kýzýyor,
Kalksam laf ediyordu.
Beni yalnýz býrak diye,
Baþýmýn etini yiyordu.
Sürekli sitem ediyor,
Her þeye baðýrýyordu.
Sanýyordum ki geçecek,
Diyordum ki,
Bir gün eskiye dönecek.
Nereden bilirdim ki,
Ansýzýn çekip gidecek.
Çok zaman sonra öðrendim,
Bitti dediði ile hiç bitmediðini.
Sonradan öðrendim iþte,
Bana geliþiyle ona ceza verdiðini.
Sevgimi bir kez daha,
Ayaklar altýna serdiðini.
Beni çantada keklik diye,
Bir kenarda beklettiðini.
Þimdi sana mý yazýklar olsun,
Yoksa her þey ortada iken,
Görmek istemeyen bana mý bilemedim.
Allah seni mi kahretsin,
Yoksa seni sevdim diye beni mi bilemedim.
Gerçi haklýsýn...
Ben yaptýðýn her þeyi hak ettim.
Bir kez yüzüme güldün diye,
Seni de sever zannettim.
Ama elimde deðil,
Seni üzgün görmeye dayanamýyorum.
Her þeyi bilsem de,
Geldiðinde sana sýrtýmý dönemiyorum.
Bu defa son dediðinde,
Bu kaçýncý son diyemiyorum.
Bu yüzden sen deðil,
Benim çektiklerimin suçlusu.
Güya insaným ama,
Ýnsanýn en onursuzu,
En gurursuzu...
Allah kahretsin.
Kendime söyleyecek,
Söz bile bulamýyorum.
Neredeyse bir ömür geçti.
Hala uslanmýyorum.
Defalarca ayný çamura düþmekten,
Bir türlü kurtulamýyorum.

Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın: