Bu þiirlerin gerçek hikayesi Arke Adasý Romanýmdadýr. Soner ÇAÐATAY
»Hocam! Anne kediyi býrakýn gidin bana«
»Gerekli tedaviyi, kontrolü yaparým ona.«
Yaþlý adam: »Bitmez mi tedavisi akþama?«
»Onun gözü görür de deðer onca çabama.«
Halit bey ellerini baðladý: »Ancak yarýn.«
»Ýnþallah iyileþek bu dünyaki tek varýn.«
»Ellerimden geleni yapacaðým, emin ol.«
»Ümitsizliði býrak, O’na güven, metin ol.«
»Peki« dedi Cemil bey, »inanýyorum sana.«
»O zaman ben gideyim, müsaade et bana.«
Halit: »Yarýn, öðleden sonra, iki gibi gel.«
»Amaliyatý çoktan bitmiþ olur muhtemel.«
»Tamam gelirim yarýn saat ikiye yakýn.«
»Þeker yavrulara da, ne olur iyi bakýn.«
Cemil bey minnaklarý, okþadý teker teker.
Hayvan için bir insan nasýl göz yaþý döker.
Buna þaþýrdý Halit ve dedi ki: »Çok tuhaf!«
»Sevgiymiþ, canlýlara edilen en hoþ ithaf.«
Yaþlý adam, Simya’yý sevdi eðilip yere:
»Bu gece misafirsin müþfik veterinere.«
»Allah þifa bahþetsin güzelime, kedime.«
»Emanet ediyorum, seni tek Efendi’me.«
Cemil bey, içi buruk vedalaþtý, çýkarken
Oldukça duygulandý yavrulara bakarken
Onlardan ilk ayrýlýþ, ilk özlemdi o anlar
Bu hali anlayamaz, ruhu ölmüþ insanlar
Ne kadar da kavi imiþ meðer gönül baðý
Buna kendi de þaþtý, ýslanýrken yanaðý
Kapýdan yola çýktý, gidemedi ki… Durdu
Sigara yaktý, yere doðru duman savurdu
Kahvehaneye kadar, geldi sigarasýyla
Gelince selam verdi herkese sýrasýyla
»Gel buyur Cemil hoca!« dedi Ali eliyle
Nedim: »Býrak muhatap olma ya bu deliyle.«
»Kediler vardý hani taþýyordun cebinde.«
»Onlar için evinden çýkmazdýn icabinde.«
»Bakýyorum da yoklar, terk mi ettiler seni.«
»Galiba bu, hüznünün, kederinin nedeni.«
Hüseyin duruma el koydu: »Yeter be Nedim!«
»Bence konuþma, olmak istemiyorsan nâdim.«
»Býrak konuþsun býrak, alay etsin maskara«
»S e v i m l i hayvanlarý kýskanýyor fukara.«
»Onlar kadar vefalý ve sadýk olamadý.«
»Bu sebepten indimde itibar bulamadý.«
»Ýnsan kýskanýr ama kendinden çok üstünü«
»Sonra gelen Þâh kýrar, öncekinin büstünü«
»Demek ki kedilerim senden bayaðý üstün.«
»Onlarý tercih ettim diye bana hep küstün.«
»Yalansa yalandýr de Nedim utanma bizden.«
»Duymuyor hiç kimse konuþma ya genizden.«
»Ben… Kýskanýyorum ha, aptal kedilerini.«
Yaþlý adam: »Sen rakip gördün kendilerini.«
»Sakýn bir daha aptal deme, kapat çeneni!«
»Vallahi bak kediler senden daha medeni.«
Halil »Beyler, beyler olmuyor,« dedi, »ayýp ya.«
»Sohbete geldik, gelen var mý kahveye, çaya.«
»Oðlum! Cemil hocaya, okkalý bir kahve yap!«
Nedim: »Hayret, beyimiz bugün pek alicenap.«
Halil kalktý, çýnardan bir yaprak kopardý ve:
»Sana da ýsmarlarým, eðer istersen kahve«
»Gerek yok arkadaþým…Gitsem iyi olacak.«
»Çeþmeye býraktýðým bidon doldu dolacak.«
Hüseyin de ayaða kalkýp ona yol verdi
Nezaketten ziyade, yalakalýktý derdi
Cemi hocaya göre vakit bayaðý geçti
Bu yüzden kahvesini yarýya kadar içti
Ve »Bana müsaade,« dedi oturanlara
Aldýrmadý »nereye ya« diye soranlara
Evine geldi…Geldi ama eþikte durdu
Daha sonra önüne baþý önde oturdu
Ýçeri girmek için, yoktu zerre hevesi
Beyninde yankýlandý kedilerinin sesi
Bir sigara, ardýndan bir tane daha yaktý
Yavrularý düþündü, sesler ciyak ciyaktý
Kalktý… anahtarýný soktu…kapýyý açtý
Ev çiçek bahçesiydi ama þimdi kýraçtý
Kendini yalnýzlýðýn tam ortasýnda buldu
Üzgün ruhuna, bir de sessizlik sokuldu
Ne haylaz Maviþ, Sarý ne de Benekli vardý
Onun gözünde evi, þimdi tam dört duvardý
Yavrularýn hâlleri, canlandý hayâlinde
Hepsinden aný vardý evinin genelinde
Akþam tavuk piþerken ocaðýn ateþinde
Mama, mama deyince koþarlardý peþinde
Vermesen alýnmazlar, yüzsüzlük etmezlerdi
Ýnsan gibi küsmezler, asla kin gütmezlerdi
Cemil bey baktý durdu yemek kabýna, boþtu
Onlarý etrafýnda görmek ne kadar hoþtu
S / ÂYE / 12 AÐUSTOS 2017 / ESKÝÞEHÝR