ÖZÜR DİLERİM (336)

ÖZÜR DÝLERÝM (336)

Sanki aboneydim gidip gelmiþim.
Meðer çok yormuþum özür dilerim.
Esasen kendimi hiç bilmemiþim.
Yanlýþ da durmuþum özür dilerim.

Meðer sebepmiþim anladým bunu.
Önceden gündeme gelmeyen konu.
Kimseden almadým böyle bir sunu.
Dertler de urmuþum özür dilerim.

Düþünmedim böyle olacaðýmý.
Hangi yerde nasýl duracaðýmý.
Sanýyordum yara saracaðýmý.
Meðer að örmüþüm özür dilerim.

Derman olacaktým derken dert oldum.
Neden olduðumu bilmez bir kuldum.
Doðrusunu þimdi öðrendim buldum.
Yanlýþý görmüþüm özür dilerim.

Ýþte biz böyleyiz bazen aðlarýz.
Arada da bazen biraz güleriz.
Dostça dostluklarý iyi biliriz.
Meðer çok kýrmýþým özür dilerim.

Kim bilir belki de gitsin istedin.
Her günkü gelmeler bitsin istedin.
Yeter artýk diye belki pes dedin.
Namusta armýþým özür dilerim.

Zayi Ozan sözlü özrün var amma.
Anlamý olmayan sorular sorma.
Ýstenilmez isen daha da varma.
Son kere varmýþým özür dilerim.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 08/08/2017 Salý
Yayýn : 09/08/2017 Çrþ.
www.edebiyatdefteri.com/siir/1110832/

Sosyal Medyada Paylaşın: