Adı Yalnızlık
Yaþamaya niyet ettik bir kere
Niyet ettik etmesine de… Niçin?
Boynu bükük bir düþün karþýsýnda,
El pençe divan durduk umutlara…
Günlerce sýrýttý durdu diþlerin arasýndan,
Bir býçak sýrtýnda yaþamak ve ölüm…
Çare aradýk çaresiz dertlerimize
Belimizi bir þeyler büktü besbelli,
Neden aradýk bulamadýk…
Oysa çoktu neden ve acýlar… Sustuk,
Adýný YALNIZLIK koyduk…
Yine de senin yokluðunu arayacaðým
Ne kadar zorlasalar da söyletmek için,
Seni; keskin bir hançer gibi tutup,
Yüreðimin tam ortasýna sokup
Yalnýzlýðýmda… Saklayacaðým…
Ben gibi bakan gözler görürüm gözlerinde,
Ben gibi sahip çýkan…
Çýldýrasýya kýskanýrým… Susarým.
Bir baþka hayal belirir düþüncelerimde
Deliye döner, kendimden utanýrým…
Ama ben utanmasam insanlardan
Sensizlik dað gibi büyürken içimde
Yalnýzlýk için daðlara haykýracaðým…
Mutlu yarýnlar seninle, senin koynunda
Ben senin yanýnda… Sensiz olmak,
Çýldýrtýyor beni… Susuyorum…
Yýkýlmýþlýðýmýn aksini görüyorum aynalarda
Uzaklarda, çok uzaklarda kalmýþ günlere,
Ýsyan edip aðlýyorum… Sanki ölüyorum…
Gayrý sükûna kavuþmalý her þey,
Sessizce ölmeli çiçek… Susmalý…
Dünyaya gelmek hüner deðilmiþ
Yaþamak zor… Ama gerçek…
Adýný YALNIZLIK koydum… Susuyorum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.